Opgeloste eenzaamheid 

Gevoel van eenzaamheid of angst voor eenzaamheid, als je daar bekend mee bent en om die reden dit blog leest, hoef ik je niet uit te leggen hoe die pijn voelt. Een snijdende pijn, alsof ik accuzuur heb opgezopen, al weet ik natuurlijk niet echt hoe dat zou voelen. Alsof mijn lijf opgevreten werd door dat pijnlijke gevoel, eenzaamheid.

Oplossing voor eventjes
Heel menselijk eigenlijk heb ik er alles aan gedaan om van die pijnlijke eenzaamheid af te komen. Vooral veel tijd gestoken in het vluchten, die heb ik werkelijk op allerlei manieren uitgeprobeerd. En vol overtuiging ook, want als ik iets doe, dan doe ik het goed.
Dus hoppa: Tip top voor de dag komen en dan veel er op uit gaan, drugs, drank, aandacht, scharrels, soms een vriendje en niet te vergeten de bekende emotie-aankopen natuurlijk. Ik kan het iedereen aanraden die genoegen neemt met een prettig gevoel voor eventjes. Het werkt namelijk voor die momenten echt top.
Ik kwam er na de nodige tijd achter dat het de kern van mijn probleem niet oploste. Want zodra ik weer landde na mijn vlucht, voelde ik die zelfde eenzaamheid steeds weer door mijn lijf snijden.

Mijn thema
Ik begon in te zien dat EENZAAMHEID mijn thema is in dit leven. Ik kan ervoor vluchten, maar het zit in mij. Dus waar ik ook land zal het gevoel mij keer op keer blijven overvallen.
Tot de dag dat ik mezelf afvroeg wat die eenzaamheid mij nou wilde vertellen. Deze vraag heeft me dagen bezig gehouden. Ik heb in die dagen geschreven over mijn eenzaamheid en over hoe dit voor mij voelt. Ik onderzocht voor mezelf waar het vandaan kwam en wat ik nou zo miste en vooral waarom het mij zo veel pijn deed.

Vernieuwd inzicht
Door de tijd die er voor nam en het opschrijven, kreeg ik beter inzicht op wat nou precies die eenzaamheid veroorzaakt had en wat het voor mij betekende. 
Ik voelde mij afgewezen omdat ik niet op de juiste waarde werd ingeschat door belangrijke personen om me heen. Dat er door leugens, oordelen en veroordelen van die anderen ik mezelf aanpraten niet goed genoeg te zijn om van te houden en het niet waard was om voor te kiezen.
Het was alsof ik mezelf kon zien vanuit de lucht. Het raakte mij intens dat ik mezelf zo heftig zag zoeken naar iets of iemand om mijn leegte mee te vullen. Ik zocht naar iemand die mij zou bevestigen in dat ik het wel waard was om voor te kiezen.

Zonder jezelf is pas alleen
Het besef kwam dat ik eenzaam, alleen en volledig buiten mezelf op zoek was naar iets wat gewoon in mij zat, al die tijd.
Wat een inzicht! Wat had ik mezelf in de steek gelaten.
Een brok in mijn keel, een knoop in mijn maag, tranen over mijn wangen.
Waarom liet ik mezelf al die tijd eenzaam en alleen zoeken? Ik was zo gefocust op het vinden buiten mezelf, ik was er namelijk niet écht.
Geen moment heb ik de tijd genomen om stil te staan, te voelen waar die kern van mijn gevoel nou zat, om vervolgens te kunnen stoppen met zoeken. Hoezo vond ik mezelf niet genoeg waard om te troosten en gaf ik mijn eigen pijnlijke gevoel geen erkenning? Ik had mezelf niet toegestaan aandacht te geven aan wat ik had gemist en waar ik zo´n behoefte aan had. Een arm die er niet was, om die afwijzingen en… gewoon, om mezelf!

Meditatie de sleutel
Vanaf het moment van inzicht is eigenlijk mijn serieuze werk begonnen: Het omarmen van mijn eigen eenzaamheid.
Ik heb mezelf volledig verantwoordelijk gesteld voor mijn eigen gevoelens. Mijn gevoelens en emoties zijn helemaal van mij en van niemand anders! Dat betekende voor mij dat ik iedere keer als ik mij eenzaam of alleen voelde, direct ging mediteren. Ik gaf mezelf daarmee alle aandacht die iedereen nodig zou hebben die zich eenzaam voelt. Ik ging mediteren naar mijn pijn toe en liet het er gewoon helemaal zijn.
Op die momenten voelde ik mezelf volledig in mijn lijf landden en verbrak ik daarmee verwachtingen en lijntjes in mijn gedachten met anderen. En zodra ik dan geland was, gebeurde hetgeen waar ik zo naar hunkerde. Mijn pijn en verdriet verdwenen en ik werd overspoeld met tevredenheid en een intens gevoel van respect voor mezelf. Keer op keer!

Mijn boodschap aan jou:
Stop met je eenzaamheid te laten vullen door iets of iemand buiten jezelf en start met dat gevoel te accepteren en omarmen. Het gevoel is van jou en hoort bij jou. Zodra jij volledig verantwoordelijkheid gaat dragen voor jouw eigen gevoelens en emoties, dan ben je feitelijk nooit meer alleen! Jij bent precies met diegene die het meeste van jou houdt, die jou iedere dag laat stralen en al jouw intenties door en door kent. Degene die jou als enige op de exacte waarde weet in te schatten en altijd voor jou zou kiezen.
Ik voel me een bofkont dat ik heerlijk leef met mezelf. Samen met mezelf, dan ben ik nooit meer alleen. En zonder dat ik het door had heeft mijn eenzaamheid plaats gemaakt voor intense liefde…

Wil je hulp bij dit proces of doorpraten over dit onderwerp? Stuur een email naar laura@watwel.nl

 

“Je mag mijn werk delen of gebruiken zolang je mijn naam erbij vermeld” © Wat Wel Laura Breg