Hoe reageer jij op de verhalen van je kind?

Laura Breg, gastblogger voor Heppee.

“Mama vroeg weer allemaal dingen over het weekend bij jou, ik vind dat echt niet leuk hoor”, vertelt het kind aan zijn vader na terugkomst van zijn moeder. Vader blaast wat lucht uit en vraagt “Ik begrijp ook niet waarom ze jou al die vragen stelt, wat vroeg ze dan allemaal?”

“Ze wilde weten wat we hebben gedaan, met wie en vroeg toen wie we daar tegenkwamen enzo, ze wil gewoon alles weten, ik word gek van al die vragen steeds. Ik heb dan gewoon geen zin om het haar te vertellen allemaal”.
Vader staat op en loopt naar de keuken en vraagt verder “en wat heb je allemaal verteld dan?”
Het kind kijkt naar de grond “Ow niks, nou ja gewoon alleen wat we hebben gedaan en dat we met jou waren”. Vader ademt diep in en houdt zijn adem vast, haalt zijn schouders op en vraagt “Vroeg ze verder nog wat?” Waarop het kind matjes antwoordt “nee, niks”.

Hoe reageer jij op de verhalen van je kind?
Soms is het best ingewikkeld als je kind bij de andere ouder is geweest en met verhalen terugkomt. Het roept vaak bewust of onbewust emotie op en vervolgens vele vragen die je dan als vanzelf aan je kind stelt. Het zijn vaak vragen over hoe het bij de andere ouder was, wat ze allemaal gedaan hebben, wie er allemaal waren etc.

Waarom stel je die vragen eigenlijk?
Het is goed om je als ouder bewust te zijn waarom je een bepaalde vraag stelt. Is het een vraag vanuit interesse in je kind, omdat je verbinding met je kind wilt en vanuit die oprechtheid  wilt weten hoe je kind het heeft gehad? Of is het nieuwsgierigheid, zoekend naar een bevestiging over de andere ouder? Door je gestelde vragen voor jezelf terug te halen, kun je zelf nagaan waar deze op gericht waren. Soms voelt het namelijk of je vraagt vanuit interesse naar je kind. Is dit ook echt zo? Vragen die volledige  interesse hebben in je kind zullen niet over de andere ouder gaan.

Praktijkvoorbeeld:
Als we het voorbeeld van de vader en het kind nemen valt het volgende hierin op. Het kind vertelt zijn vader dat hij het lastig vindt dat zijn moeder hem uithoort. Op dat moment zou deze vader maar op één ding hoeven doorvragen, precies, op zijn kind! Zoals in het voorbeeld vraagt de vader zijn kind over wat de vragen van moeder waren. Hierbij ligt de focus op de andere ouders. Als deze vader de focus op zijn kind had gehouden had hij vermoedelijk iets gevraagd als: “Wat maakt het voor jou zo lastig dat mama je deze vragen stelt?”
Door de vraag op je kind zijn beleving en gevoel te richten, ervaart je kind echte aandacht en vooral veiligheid omdat het over hem gaat en niet over de andere ouder.

Hoe kun je dit  in de praktijk toepassen:
Als je kind je een verhaal vertelt, besef je dan dat je kind dit doet omdat hij iets over zichzelf kwijt wilt.  Het is dus belangrijk je volledig in te leven in je kind. Als je samen ouder bent van jullie kind en dit vanuit een gescheiden situatie samen regelt kun je dingen gewoonweg niet voor je kind oplossen als ze bij de andere ouder zijn. Dat ligt vaak gecompliceerd en voelt ook soms zo machteloos. Dit is één van de redenen dat veel ouders soms weinig reageren op de verhalen van hun kinderen. Het machteloze gevoel maakt dat de verhalen worden aangehoord maar verder geen inhoud krijgen. Dit is voor een kind heftig. Een kind heeft behoefte aan zijn ouders die hem horen, zien en voelen. En ook al kun je het als ouder niet oplossen, wel kun jij je kind leren begrijpen en dingen leren over hoe ze met situaties en hun gevoelens om kunnen gaan.

Dit kun je oppakken met je kind door in een gesprek je volledig in te leven in zijn belevingswereld. Je vragen zullen dus allemaal gericht zijn op je kind en er zal geen vraag over de andere ouder tussen hoeven zitten. Je hebt eigenlijk geen informatie nodig over wat de andere ouder zei, hoe deze reageerde en wie erbij waren. Je hoeft alleen maar aan te sluiten bij je kind.
Door vragen te stellen als:  Hoe was dat voor jou? Hoe voelde dat voor jou? Wat heb je toen gedaan? Hoe heb je het opgelost? Wat vind je het meest lastige? Hoe kun je dit de volgende keer oplossen? Wat zou je de volgende keer willen zeggen? Hoe zeg je dat dan? etc

Het is zo belangrijk voor kinderen van gescheiden ouders dat zij het onderwerp zijn. Dat het gaat over hun verhalen, hun emotie en beleving en niet over de andere ouder!

Wil je doorpraten over dit onderwerp of zou je een ander onderwerp bespreekbaar willen maken? Stuur dan een mail naar laura@watwel.nl

http://heppee.com/blog/2015/06/01/hoe-reageer-jij-op-de-verhalen-van-je-kind/

 

“Je mag mijn werk delen of gebruiken zolang je mijn naam erbij vermeld” © Wat Wel Laura Breg